Schattig hè, die handjes van een baby? Je legt je vinger er in en ze grijpen je vast, zo lief!
Dit is een reflex, een automatische reactie van het lichaam, die je helpt om te overleven. Je kunt je hiermee immers vastgrijpen aan je moeder, je voedselbron en veiligheid. Prima dus wanneer je een kleine baby bent, maar dit reflex heb je niet je leven lang nodig. Daarom ga je in je ontwikkeling leren om dit zelf aan te sturen.
Letterlijk mag je leren om los te laten en bewust vasthouden. De beweging integreren in je bewegingspatronen zodat er geen automatische grijp reactie meer is wanneer je handpalm op die plek aangeraakt wordt.
Je handen mogen dus leren om de bewegingen los van elkaar te leren maken. Als je kijkt naar het speelgoed van kinderen dan kan je je voorstellen dat door voldoende en afwisselend aanbod deze bewegingen genoeg geoefend worden.
Wanneer je je kind niet laat spelen met ongevormde materialen als zand, klei, deeg en natuurlijke materialen als steentjes, takjes, kastanjes, schelpjes etc oefenen ze ongemerkt deze bewegingen van vasthouden en loslaten. Momenteel zie je veel ‘sensorisch materiaal’ in ’tufftrays’, een hele fijne ontwikkeling voor deze jongen kinderen dus.
Ben je nu wat ouder en wil je dit ook eens checken bij jezelf? Laat dan iemand met een pen of potlood over de kussentjes aan de bovenkant van je handpalm onder je vingers strijken, doe je ogen dicht en ervaar wat er gebeurt. Maak je een grijpbeweging? Dan mag je zelf ook gaan oefenen met vasthouden en loslaten.
Tips:
Tijdens het koken en bakken lekker kneden, met de hand ingrediënten mengen, balletjes draaien.
Smeer je handen in met een fijne handcrème, en masseer deze goed in op je handpalmen.
Rol met een balletje tussen je handen als je even rustig zit.
Ga creatief aan de slag met klei, brooddeeg, papier mâché, of ander ongevormd materiaal.